Francja

Do wczesnego gotyku zalicza się przysadziste okrągłe kolumny arkad, sponad których wznoszą się ku sklepieniu pary wysmukłych półokrągłych pilastrów. Otwory empor składają się z trój-przęsłowych otworów otoczonych ślepym ostrolukiem.

Okna górnego rzędu z r. 1240 dzielą się na dwa pola wpisane w ostrołuk. Do wczesnego gotyku zalicza się też sześciodzielne sklepienie żebrowe nawy głównej, które w szczytowym okresie gotyku od czasu katedry w Chartres ustąpiło sklepieniom czterodzielnym, takim, jakie występują w bocznych nawach Notre-Dame.
Zupełnie inne wrażenie sprawia skrzyżowanie naw. Nawa poprzeczna uderza swoją wielkością i wypełniona jest niezwykle barwnymi witrażami w bocznych rozetach. Miejsce to było uważane przez budowniczych katedry za punkt centralny, o czym świadczy fakt, że ołtarz główny znalazł się właśnie na skrzyżowaniu naw, a nie w głębi prezbiterium. Za ołtarzem znajduje się prezbiterium otoczone podwójnym obejściem i wieńcem zewnętrznych kaplic, których architektura - w przeciwieństwie do masywnych elementów starszych części katedry - odznacza się finezyjnymi, bogatymi podziałami charakterystycznymi dla XIV-wiecznego gotyku.

W XVIII w. uznano, że katedra jest - mimo powiększonych okien - nadal zbyt mroczna. Z tego powodu w r. 1756 zastąpiono kolorowe średniowieczne witraże bezbarwnymi szybami. Tylko rozety zachowały bogatą kolorystykę. Zachodnia rozeta (ok. 1230) przedstawia w środkowym polu Marię. Wokół niej krążą królowie, personifikacje cnót i grzechów, symbole miesięcy i znaki zodiaku. Również w północnej rozecie (ok. 1250) w centrum znajduje się Matka Boska w otoczeniu postaci i scen ze Starego Testamentu. W południowej rozecie (ok. 1270) w centrum znajduje się Chrystus, a wokół niego apostołowie i męczennicy.