Francja

Plac przed wejściem stał się ruchliwym miejscem spotkań, rojącym się od ulicznych artystów, sztukmistrzów, mimów, muzykantów. Równie dalekie od muzealnej powagi jest wnętrze Centrum. Na par-lerze mieści się Galeria Wzornictwa Przemysłowego (CCI) oraz eksperymentalna Galeria Sztuki Współczesnej. Na piątej kondygnacji znajdują się sale wystaw okresowych, sala kinowa oraz kawiarnia i restauracja z pięknym widokiem na katedrę Notre-Dame, Panteon, wieżę Eiffla i Montmartre. W kondygnacjach podziemnych mieszczą się dwie sale teatralne. Dla dzieci w wieku 4-14 lat przewidziano specjalne pomieszczenie. Dwa i pól piętra zajmuje wielka Biblioteka Publiczna.

Szczególnie godne uwagi jest Muzeum Sztuki Współczesnej, przeniesione tu w r. 1977 z Palais de Tokyo. Z ogromnej liczby zgromadzonych tu dziel wystawiane są tylko wybrane prace na wystawach okresowych. Grupy zwiedzających mogą zamówić w dyrekcji muzeum do obejrzenia dzieła z zasobów magazynowych. Kolekcja obejmuje wybitne obrazy i rzeźby prawie wszystkich znaczących artystów i kierunków artystycznych XX w., poczynając od postimpresjonistów i grupy Na-bis (Pierre Bonnard, Edouard Vuillard). Dalej następują: Henri Matisse i inni fowiści, reprezentowany znakomitymi dziełami kubistyczny okres Pabla Picassa oraz Georgesa Braque i Juana Grisa oraz obrazy Fernanda Legera, malarstwo tzw. orfizmu Roberta i Sonii Delaunay, uproszczone formalnie i kolorystycznie dzieła rosyjskich suprematystów (Kazimierz Male-wicz), prace holenderskiej grupy „De Stijl" (Piet Mondrian) i twórczość niemieckiego Bauhausu (Josef Albers). Ponadto są tu reprezentowani surrealiści (Max Ernst Salvador Dali, Rene Magritte, Hans Arp), a także Wassily Kandinski i Paul Klee oraz wielu innych. Jest tu także prezentowana sztuka powojenna, od Action Painting poprzez Op Art i Pop Art aż do Nowego Realizmu i Josepha Beuysa.
Na lewo od wejścia znajduje się atelier Constantina Brancusiego, przekazana Paryżowi spuścizna rzeźbiarza z wybitnymi dziełami artysty. Po prawej stronie poruszają się, częściowo pstro pomalowane mechanizmy „Fontanny Igora Stra-wińskiego", dzieła Niki de Saint-Phalle'a i Jeana Tinguely'ego.