Francja
Już od r. 1783 rozpoczęto przebudowę Wielkiej Galerii na cele muzealne. Rewolucja francuska zatwierdziła w r. 1793 status Luwru jako Centralnego Muzeum Sztuki i powiększyła jego zbiory o dzieła sztuki z pozostałych pałaców królewskich (z wyjątkiem Wersalu). Nadworni architekci Napoleona, Charles Percier i Pierre Fontaine nadbudowali trzecie piętro nad częścią muzeum wokół dziedzińca Cour Carre. Ponadto Napoleon polecił doprowadzić do końca budowę łącznika z pałacem Tuileries, gdzie mieszkał. W końcu, za Napoleona III, architekt Visconti rozpocząłw r. 1852 budowę dwóch symetrycznych traktów wokół wewnętrznych dziedzińców między Luwrem i galeriami. W skrzydle północnym znalazła miejsce biblioteka, w południowym pomieszczenia reprezentacyjne. Pałac Tuileries, jako rezydencja cesarska, został podpalony w r. 1871 podczas Komuny Paryskiej. W r. 1882 rozebrano ruiny, z wyjątkiem dwóch narożnych pawilonów.
Zwiedzanie
Z powodu prac przy przebudowie niektóre sale wystawowe są zamykane na przemian. Ponadto wiele dzieł sztuki jest przenoszonych na inne miejsca, lub są niedostępne dla zwiedzających. Całość prac ma być zakończona w 1997 r.
W punkcie informacyjnym w hallu można otrzymać o tym bliższe informacje i folder z planem Luwru. I 'oniższy opis wskazuje tylko wyjątkowo interesujące eksponaty poszczególnych działów.
Dział starożytnego Bliskiego Wschodu
I skrzydło Richelieu - podziemia i skrzydło Sully parter - świadectwa najstarszych rozwiniętych kultur ludzkości krainy Mezopotamii (IV-I tysiąclecie p.n.e.) Chimera: „Stela sępa" króla sumeryjskie ok. 2650 p.n.e.; wczesne przykłady pisma, m.in. gliniane tabliczki kapłanów / Uruk, II tysiąclecie p.n.e. Mari i Larsa: siedzący posąg urzędnika Królewskiego, I połowa III tysiąclecia p.n.e. Babilon: blok bazaltowy z najstarszym kodeksem prawnym świata, XVIII w. p.n.e. Asyria: fragmenty płaskorzeźby ściennej oraz kamienni strażnicy bramy w postaci uskrzydlonych byków i olbrzyma Gilgamesza z pałaców królewskich w Chorsabad i Niniwie (VIII-VII w. p.n.e.). Suza: wczesna ceramika (IV tysiąclecie p.n.e.), głowica z pałacu Artakserksesa II. Wybrzeża Morza Śródziemnego: Znaleziska z Fenicji, Palmiry, Cypru, Dura Europos i Ras-Szamra w Syrii i in.