Francja

W starannie odbudowanym pałacu miejskim przedstawiono twórczość Pabla Picassa w układzie zgodnym z okresami twórczości. Kolekcja, obejmująca 203 obrazy, 158 rzeźb, 18 kolaży papierowych, 88 prac ceramicznych oraz ponad :i000 rysunków i grafik oraz ilustrowane książki, rękopisy i przykłady sztuki prymitywnej, powstała dzięki postanowieniom francuskiego prawa o fundacjach, zezwalającego na zapłatę podatków spadkowych w postaci dzieł sztuki.

Sala I: młodość - okres błękitny 1895-1903. Okres przygnębienia i trosk materialnych wyraża się w błękitnym kolorycie obrazów.
Sala 2: okres różowy 1904-1906. Picasso posiada własną pracownię w budynku Bateau-Lavoir na Montmartrze. Illękitna monochromia ustępuje innym kolorom. Obrazy na tematy ze środowiska Ki iglarzy (jak w okresie błękitnym) znajdują wielu nabywców. Od chwili przejęcia przez właściciela galerii Vollarda sprzedaży obrazów Picassa, kończą się troski materialne. Sale 3 i 4: kubizm 1907-1917. Do najważniejszych obrazów tego okresu zaliczają się „Panny z Awinionu" (w Nowym Jorku). Ten okres reprezentują m.in. popiersia marynarza i kobiety. Sala 5: prywatna kolekcja Picassa. Dar dla państwa francuskiego w postaci 50 obrazów, rysunków i grafik pochodzi od jego spadkobierców. Sala 6: okres klasyczny 1918-1924. Typowe dla tej epoki są potężne akty, o monumentalnej sztywności charakterystyczne dla wczesnej sztuki starożytnej. Sala 7: na skraju surrealizmu, przemiany 1925 -1929. W twórczości artysty następuje kolejny odwrót od przeszłości. Te obrazy możnaby zaliczyć do agresywnego surrealizmu.

Sala 8: Picasso jako grafik. W tej sali przedstawiono bogatą twórczość graficzną artysty.
Sala 9: obrazy i rzeźby przedstawiające temat kąpiących się kobiet w różnorodnych wariantach.
Jedną z atrakcji tego muzeum jest sala 11. Picasso, jako Hiszpan, maluje w r. 1930 scenę Ukrzyżowania, obraz, który deformuje tradycyjne przedstawienie tego tematu.
W ogrodzie rzeźb zwiedzający stają się świadkami ciągłego dialogu artysty z malarstwem i rzeźbą. Rzeźby wykonane często z odpadków i złomu, świadczą o wspaniałym poczuciu humoru mistrza. W sali 14 wystawiono 88 prac ceramicznych ze zbiorów muzeum. Sala 20: prace z ostatniego okresu twórczości (1961-1973) zamykają gigantyczne dzieło Picassa. Do najcenniejszych prac należy „Stary siedzący człowiek".