Francja

Obchodząc w dalszym ciągu katedrę, natrafia się przy prezbiterium na małe Czerwone Drzwi (Porte Rouge) z delikatnym ornamentem roślinnym (ok. I270). W tympanonie widnieje św. Ludwik, budowniczy Sainte-Chapelle z małżonką asystujący przy koronacji Marii. W archiwoltach sceny z życia Św. Marcelego, najstarszego z patronów miasta.

Fasada południowa nawy poprzecznej
Według napisu wykutego na cokole, budowa fasady została rozpoczęta w r. 1258 przez Jeana de Chellesa. Dokończył ją Pierre de Montreuil (zm. 1266), który wzorując się na fasadzie północnej ozdobił fasadę południową jeszcze bogatszą i niezwykle filigranową dekoracją.
Portal jest poświęcony św. Szczepanowi, patronowi zburzonego kościoła z okresu Merowingów. Rzeźba portalowa przedstawia jego życie i męczeństwo. Rzeźby św. Szczepana i apostołów są uzupełnionymi kopiami zniszczonych oryginałów. Niewielkie płaskorzeźby po bokach portalu pokazują życie studentów toczące się wokół katedry.

Wnętrze katedry
Olbrzymie rozczłonkowane, pięcionawowe wnętrze ostatniego z szeregu wczesnogotyckich kościołów z empo-
rami, pogrążone jest w mistycznym półmroku. Nawy boczne przebiegają, przerwane przez nieznacznie tylko wystającą nawę poprzeczną, do prezbiterium, tworząc wokół niego podwójne obejście. Do zewnętrznych naw przylegają dodatkowo kaplice, przy czym wieniec kaplic wokół prezbiterium powstał dopiero w końcu XIII w. (ukończone 1330).
W widoku ściany nawy głównej wykazują czterokondygnacjowy układ z em-porą, typowy dla katedr wczesnego gotyku (w szczytowym okresie gotyku zaniechano budowy empor). Przy odbudowie katedry w XIX w. Viollet-le-Duc przywrócił pierwotny układ wschodniej ściany nawy poprzecznej: zamiast wielkiego okna górnego rzędu znalazła się niewielka rozeta nad emporą, a nad nią mniejsze, proste okno górne. Niedostateczne oświetlenie wnętrza było przyczyną powiększenia okna w r.1240 do dzisiejszych rozmiarów, kosztem rozety. W wyniku tego zamieniono także podwójne luki przypór zewnętrznych na pojedyncze.