Francja
Dział egipski
I skrzydło Sully - podziemia i I piętro: Państwo Tynickie (3330-2778 p.n.e.): m.in. posągi pary małżeńskiej Sepa i Ne-sa, ok. 2750 p.n.e.; stela króla Dżeta / sokołem-Horusem, ok. 3000 p.n.e. Stare Państwo (2723-2242 p.n.e.): kaplica grobowa z Sakkara (połowa III tysiąclecia p.n.e.); posąg pisarza. Średnie Państwo (2060-1785 p.n.e.): czarne posągi granitowe króla Sezostrisa III, rzeźby drewniane i sarkofag kanclerza Nakhti, kolosalny posąg Setosisa II. Nowe Państwo (1580-1090 p.n.e.): czarny sarkofag z płaskorzeźbami Ramzesa III, malarstwo z grobu króla Setosa I w Dolinie Królów z królem i boginią Hathor. Sztuka koptyjska (lll-IV w.): wczesne świadectwa sztuki chrześcijańskiej w Egipcie z klasztoru Bawit.
Sale na I piętrze mieszczą przedmioty rzemiosła artystycznego, ozdoby i przedmioty codziennego użytku z różnych okresów starożytnego Egiptu.
Dział starożytnej Grecji i Rzymu
Sully parter i I piętro; Denon parter: Kolekcja starożytności Luwru została zapoczątkowana przez Franciszka I, który polecił wykonać odlewy rzeźb antycznych dla swoich pałaców. Na większą skalę starożytne oryginały kupowali: kardynał Mazarin i król Ludwik XIV. Zbiory zostały wzbogacone przez zakupy obszernych kolekcji prywatnych i wywóz dzieł sztuki z krajów zdobytych przez Napoleona.
Galeria Campana: znacząca kolekcja waz greckich przedstawia rozwój od stylu geometrycznego do IV w. p.n.e. Sala Archaiczna: oryginalne rzeźby z wczesnego okresu rzeźby greckiej VII i VI w. p.n.e.
Sala Partenonu: greckie oryginały okresu klasycznego V w. p.n.e. Sala Fidiasza: rzymskie kopie posągów i płaskorzeźb Fidiasza (obok Polikleta najwybitniejszego mistrza klasycznej rzeźby greckiej).
Sala Polikleta: oryginały i kopie rzeźbiarza, następcy Fidiasza. Sala Praksytelesa: Luwr posiada najlepszy zbiór rzymskich kopii mistrza późnej klasyki greckiej z IV w. p.n.e. Sala Wenus z Milo: posąg bogini z II w. p.n.e., znaleziony w r. 1820 na wyspie Melos na morzu Egejskim. Następują sale Lizyppa, poetów greckich, Aleksandra i korytarz Pana. Rotunda Anny Austriaczki: okrągła sala z podobiznami filozofów i wazą Borgiów, była wzorem dla waz w parku wersalskim.